Jules Hoenderop (1973) werd op een morgen wakker met het idee voor Joy in zijn hoofd. Hij schreef eerder columns over zijn vak (hij is strategieconsultant in de gezondheidszorg). Na het volgen van enkele schrijftrainingen vertrouwde hij Joy aan het papier toe. Hoenderop groeide op in Nijmegen en woont tegenwoordig in Flevoland, met zijn gezin. Naast werken, schrijven, lezen en kickboksen is hij graag samen met mensen die hij liefheeft.

Sommige elementen uit Joy zijn autobiografisch, andere zijn ontstaan uit de verbeeldingskracht van de schrijver. De helft van de royalty’s voor Joy gaat naar de Nederlandse Coeliakie Vereniging. Deze vereniging zet zich in voor het welzijn van iedereen die gebonden is aan een glutenvrij dieet. Coeliakie speelt een rol in de roman en in het gezin van de schrijver.

Het verhaal van Joy wordt verteld door Frank, een nuchtere dertiger, die met zijn vrouw Susan op reis gaat naar Italië. Ze staan heel verschillend in het leven, een thema wat steeds terugkomt in alle gebeurtenissen die ze meemaken. Susan verdiept zich meer in spirituele zaken en heeft bijvoorbeeld een reïncarnatiesessie meegemaakt voor haar vliegangst. Ze probeert Frank te overtuigen van haar zienswijze.

‘Nou, dat is het therapeutische effect ervan. Je verwerkt dan wat je in een ander leven hebt meegemaakt en begrijpt waar je huidige angst vandaan komt.’ Ze kijkt me aan of ik nog luister.  ‘Mijn onderbewustzijn was nog altijd in de angst om het vergaan van dat voorbije leven gebleven, Snap je?’  Ik geef een knikje. ‘Dat doorzien is feitelijk het loslaten, waardoor de angst onmiddellijk verdwijnt.’

De reis verloopt anders dan gepland. Als Frank graag foto’s van Susan wil maken in een afgelegen, leegstaande villa,  vindt daar een bijzondere ontmoeting plaats. Een gezelschap lijkt daar bezig met een ritueel, waarbij ze geen pottenkijkers willen. De spanning loopt op en ze worden de villa uitgewerkt. Vanaf dan leest dit verhaal ook als een thriller, waarbij de spanning mooi opgebouwd wordt.

Vier mannen en drie vrouwen versperren ons de weg. Een andere man loopt langs ons heen de trap op. Een man en een vrouw kijken bij elk raam kort naar buiten. Hoewel witte kleding meestal iets sereens en vredigs uitstraalt, vind ik deze groep ronduit onheilspellend.
Ik wil weg. Gevangen tussen lijven kunnen wen geen kant op. Angst maakt dat ik op één been leun.

Hoenderop schrijft heel beeldend, waardoor je het gevoel hebt mee te reizen naar Italië, te genieten van de sfeer en locaties daar. Ook de gedachten van de hoofdpersonen worden uitgebreid beschreven, waardoor je Frank en Susan goed leert kennen. Je voelt hun liefde, maar ook hun worsteling om elkaar te bereiken. Je wordt hierdoor ook uitgenodigd om je eigen bewustzijn te vergroten en stil te staan bij wat je zelf van deze thema’s vindt.

De berg ontwaakt onder de eerste zonnestralen. Een nieuwe dag is definitief ingetreden. Opeens vallen mij de bloeiende bloemen in het gras op. Af en toe zie ik een spinnetje over het pad wegschieten, op de vlucht voor mijn lompe wandelschoenen. Het dal kleurt groen.

Hun avontuur brengt hen in nauw contact met het gezelschap uit de villa. Een contact wat spanningen tussen hen oproept, maar hen ook nader tot elkaar brengt.

Als jaren later Susan alleen weer naar Italië gaat, slaat de sfeer om. Frank ervaart twijfels rond hun relatie, maar krijgt ook allerlei angstbeelden voor ogen, rond zijn vrouw. Is zij wel wie ze zegt te zijn? Is ze hem wel trouw? Wat wil die geheimzinnige Italiaan nu echt van haar en is die wel te vertrouwen?
Deze spanning wordt tot het einde toe opgebouwd en mooi uitgewerkt.

Joy is een bijzonder boek. Het leest als een thriller, vol spanning en verrassende wendingen, die meeslepend beschreven zijn. Tegelijk is het een psychologische roman over de liefde, diepgaand en vol uitgeschreven twijfels en gedachtegangen. Met een vleugje van een reisverhaal met prachtige sfeerbeelden van verschillende locaties in Italië. Bovenal is het een verhaal vol bewustzijns-ontwikkeling, met veel achtergrondinformatie over thema’s rond leven en dood.