“Actuarieel rekenaar (verzekeringswiskundige) Henri Koskinen, erft een avonturenpark van zijn overleden broer. Net als hij alles weer op de rit heeft duikt een onverwachte bezoeker uit het verleden op.”

Zo begint het verhaal De elandparadox geschreven door Antii Tuomainen. Tuomainen is een van de succesvolste thrillerauteurs van Finland. Zijn boeken zijn in meer dan 25 talen vertaald. Twee van zijn boeken werden door The Times geschaard onder de beste boeken van het jaar.

Zoals gezegd gaat het verhaal over een wiskundige die een avonturenpark erft van zijn overleden broer. Hij moet proberen om het park, wat diep in de schulden zit, te redden van de ondergang. Maar is deze broer ook echt overleden? De problemen stapelen zich op voor Henri, zeker als het bedrijf dat hem speeltoestellen levert ook nog overgenomen wordt door een zeer louche trio. Zij worden geacht om hem een nieuwe attractie, De Elandsprong, te verkopen maar om duistere redenen, die nooit duidelijk worden weigeren zij dat. Wat ze wel doen is hem mindere attracties voor woekerprijzen door de strot te duwen. Henri probeert dit uit alle macht te voorkomen en neemt zijn toevlucht tot ingewikkelde calculaties.

Wat er zich vervolgens afspeelt tart elke beschrijving. De ene moord is nog absurder dan de andere. Er sterft iemand door een reusachtige aardbei, een ander schiet zichzelf door een ricocherend schot door het hoofd, lijken komen bovendrijven en laten we vooral de moord door een reuzenkonijnenoor niet vergeten.

Tijdens dit alles moet Henri proberen om het park draaiende te houden. Een park waarvan de medewerkers ook allemaal neergezet zijn als karikaturen, de niet zo slimme kleerkast, het hoofd van de beveiliging die alles ziet als een militaire operatie, een rokende, alcoholistische marketeer die, zo lijkt het, het kantoor nooit verlaat, enzovoort.  

Bij alles wat er zich afspeelt in De elandparadox loopt Henri te rekenen, verlies en winst, kansberekeningen; van alles speelt zich af in zijn hoofd en zijn calculator. Hij praat in volzinnen die doorspekt zijn met mogelijkheden, kansen en data, alles afgewogen en doordacht. Dit houdt hij ook vol bij zijn vriendin. Hun relatie lijkt een breekpunt te bereiken maar ook dit komt, na nauwkeurige berekeningen, toch goed.

Dit alles is verpakt in een verhaal wat gaat over afpersing en louche zakenmannen die uit zijn op zakelijk gewin en het avonturenpark.

De elandparadox is zo vreemd dat het lastig is om het classificeren. De personages worden zo uitvergroot neergezet dat ze niet serieus te nemen zijn en de moorden zo idioot dat je hier ook geen voorstelling van kunt maken. Je moet ervan houden, maar als je in de juiste ‘groef’ komt is het vermaak van de bovenste plank.

Al met al is het een absurdistisch verhaal wat eerder vermakelijk dan spannend is. De makers van Monty Python zouden er jaloers op zijn.