Stephan Swertvaegher is een gepensioneerde ondernemer en leraar, woonachtig in Adinkerke. Zijn schrijftalent viel al vroeg op en dit resulteerde in een leven vol verhalen. In 2019 debuteerde hij met de thriller Ik weet waar je zit.

Het laatste cryptogram is zijn tweede thriller. In dit boek neemt Swertvaegher ons mee in het leven van privédetective Steven en zijn vrouw. Ze kopen het huis van Roland Croessens. Deze laatste is een gerenommeerde huurmoordenaar. Zijn handtekening is het achterlaten van een cryptogram bij iedere opdracht. Hij werd er door een paar opdrachtgevers ingeluisd en belandt zo in de gevangenis. De ideale tijd om de broeden op een wraakplan…

Hij zet zijn wraakplan meteen in werking wanneer hij vrijkomt. De rechercheur die de zaak onderzoekt verdwijnt plotseling. Wanneer Roland Croessens begint te dementeren wordt hij vervolgens in een verzorgingstehuis geplaatst door zijn kinderen. Ze zetten zijn villa meteen te koop. Dat is waar Steven en zijn vrouw in the picture komen. Terwijl ze de villa verbouwen blijken de buren hier een ongewone interesse in te hebben. Dan is er nog een mysterieuze man genaamd Carl die te pas en te onpas opduikt. Wat is er aan de hand en waarom is er zo’n interesse in het huis?

Het laatste cryptogram start met een proloog in 1995 die meteen zorgt voor een mysterieuze sfeer. Tijdens het lezen van Het laatste cryptogram is niets wat het lijkt en gaan we van de ene plotwending naar de andere. Swertvaegher weet wat hij moet doen om de lezer geboeid te houden. Het boek gaat op geen enkel moment gaan vervelen door de vele wendingen.

Steven wordt neergezet als een handige privédetective die toch een naïef kantje heeft. Zijn vrouw wordt dan op haar beurt neergezet als een sterke vrouw met een eigenzinnig karakter. Svertvaegher verafschuwt het niet om sommige stukken “plat” neer te pennen. Dit past volledig in de sfeer van het boek en bij de personages. Zo zet hij zijn karakters neer als echte mensen en geen fantasierijke, perfecte personages.

Steven is een man van vlees en bloed, die een mooi balkon bij een vrouw wel weet te waarderen en hier te vaak met zijn ogen blijft hangen. Hij heeft ook niet het lichaam van een adonis maar een bierbuik die voor zijn leeftijd toepasselijk is. Het zorgt  voor de humoristische noot in het boek, omdat zijn vrouw hem hier vaak op wijst. Dit is een verademing om te maken te krijgen met normale personages.

De spanningsboog in het boek blijft constant hangen. Het mysterie rond het huis, de moorden en de rare toevalligheden zorgen hier wel voor. In Het laatste cryptogram is hierdoor een goed evenwicht tussen humor en spanning terug te vinden.

Het laatste cryptogram wordt verteld vanuit verschillende personages. Hierdoor krijgen we verschillende inzichten en motieven te lezen wat het mysterie alleen maar groter maakt. Want wat houdt dat laatste cryptogram nu precies in?

Na het lezen van Het laatste cryptogram word je automatisch nieuwsgierig naar ander werk van deze auteur. Hij weet zijn lezers met deze thriller aangenaam te verrassen. Een auteur om in het oog te houden!