Joëlla van der Breggen is moeder van twee volwassen kinderen en de vrouw van Ruud. Ze is schrijfster en management assistente in het familiebedrijf Bouwadvies Van der Breggen. In haar vrije tijd is ze een fervent tuinierster, vrijwilligster en kattenfan. Toen ze aan een nieuwe uitdaging toe was, ontdekte ze het schrijven. Ze besloot dit te gaan doen naast haar vaste job. Voor haar de beste beslissing ooit.

Liefde in zwart-wit is haar tweede feelgood-roman Eerder schreef van der Breggen al Met de Franse slag die meteen in een schot in de roos was bij de fans van het genre.

In Liefde in zwart-wit maken we kennis met Elise. Ze heeft het goed voor elkaar. Elise heeft een leuke baan bij een veevoerbedrijf,  een goed gevuld sociaal leven en als kers op de taart haar eigen appartement. In haar vrije tijd helpt ze haar broer Simon op de boerderij. Wat voor haar echt nog ontbreekt is een man om haar leven mee te delen. Zou het misschien de knappe Nick kunnen zijn?

Haar  baas gaat met pensioen en de problemen beginnen zich op te stappelen. De opvolger heeft besloten om te investeren in nieuw voer. Wanneer de boerderijen in de omgeving opeens allemaal zieke koeien lijken te hebben, valt de eerste verdenking op het nieuwe voer. De verdenkingen vallen ook op de nieuwe manager vanuit Amerika. Heeft zij er iets mee te maken? Elise probeert de waarheid te achterhalen. En ze hoeft dit niet alleen te doen, ze krijgt hierbij hulp van de nieuwe jonge veearts.

Liefde in zwart-wit geeft mooi weer dat uiterlijk vertoon niet alles is. Het is niet omdat je aangetrokken wordt tot iemands uiterlijk, dat zijn innerlijk dan ook aantrekkelijk is. Soms komt ware liefde vanuit een onverwachte hoek. Wie je eerst saai en onaantrekkelijk wordt kan opeens aantrekkelijk en interessant worden. Van der Breggen heeft hiermee een duidelijke boodschap aan haar lezers: kijk verder dan je neus lang is.

Liefde in zwart-wit is volledig geschreven vanuit het perspectief van Elise. De schrijfster heeft ons een goede inkijk in haar gedachtegang en haar gevoelens. Ze is een herkenbaar personage. Vooral de twijfels die ze heeft en hoe ze zichzelf in vraag stelt, komt herkenbaar over.

De kleine gemeenschap waarin Elise leeft wordt duidelijk en mooi beschreven. Het is een boerendorpje waarbij iedereen iedereen kent. Wanneer er dan iets gebeurt -zoals de zieke koeien- wordt er snel geoordeeld en veroordeeld. Iets wat typerend is voor kleine gemeenschappen. Het omgekeerde wordt ook mooi weergegeven in het boek. Wanneer iemand het in de gemeenschap moeilijk heeft wordt deze gesteund en staat de gemeenschap er als een blok achter.

Liefde in zwart-wit is een heerlijke feelgood-roman dat schreeuwt om een vervolg. Wij zouden graag nog meer avonturen willen meemaken met Elise en co.