In het Belgische Knokke bij Plas m'as-tu vu wordt een menselijk skelet gevonden. Inspecteur Daniël Pisters heeft het idee dat dit wel eens de beenderen kunnen zijn van zijn lang vermiste zoon. Hij gaat dan ook op onderzoek uit en raakt meer en meer overtuigd van zijn gelijk. Zijn collega Luk Borré wil graag het onderzoek zo snel mogelijk afronden, hij is namelijk de invaller van overste Theofiel Mangels en hij wil niet afscheid nemen als overste met een onopgeloste cold case.

Jos Pierreux was voordat hij auteur werd een bouwhandelaar. Luk Borré is hoofdpersoon in veel van zijn boeken waarvan Het tweede skelet de nieuwste is. In 2019 won hij met Niets erger dan spijt de Hercule Poirotprijs.

Het tweede skelet hoort dus bij een reeks van verhalen, hoewel je dit best los van elkaar kan lezen is het wel fijn als je de eerdere werken hebt gelezen. Er wordt namelijk doorgeschreven en miniem teruggekeken op wat er gebeurd is. Dat is ook logisch, want er zijn al vele Luk Borré-boeken verschenen.

Jos Pierreux weet de sfeer in het Belgische Knokke goed neer te zetten, dat is zowel een pluspunt als een minpunt. Het is namelijk fijn om je echt in de Belgische stad te wanen, maar het is daarnaast ook lastig voor mensen die minder met België hebben om het verhaal goed te snappen. Er komt namelijk nogal wat Vlaams, Frans en dialect in de misdaadroman voor.

Het was dan ook erg lastig om echt helemaal in Het tweede skelet te komen. Het verhaal pakte niet direct en noem het naïef, maar de overtuiging van Pisters dat de beenderen zijn zoon kunnen zijn is wat te ongeloofwaardig. Van een inspecteur mag je toch iets meer terughoudendheid verwachten. Pisters stort zich namelijk volledig op maar een uitkomst, het moet wel zijn zoon zijn. Hoe zijn collega Borré daar mee omgaat is een stuk logischer, maar ook die laat zich iets te snel overhalen. Zeker als je bedenkt dat wanneer de zaak niet opgelost wordt dit toch wel erg slecht staat voor de interim overste.

Naarmate Het tweede skelet vordert en je je bezwaren voor de beweegredenen van beide politiemensen wegdenkt ontspint zich wel een goede misdaadroman. Uiteraard wordt er gezocht naar wie het skelet is, maar ook naar een vermoedelijke dader van de eventueel gepleegde misdaad. Daaromheen speelt natuurlijk een breder verhaal van Pisters en Borré die de boeken echt overstijgen. Er blijven dan ook wat losse eindjes hangen als Het tweede skelet uit is, wat het vermoeden doet dat Pierreux nog niet klaar is met Borré en Pisters.

Zoals gezegd volgt er uiteindelijk een goede misdaadroman, maar de kans dat Pierreux lezers kwijtraakt voordat ze echt zijn werk kunnen waarderen is groot. Het vraagt echt wat doorzettingsvermogen van de lezer, zeker voor iemand die nog niet eerder werk in de Borré-reeks heeft gelezen. Maar zij die doorzetten, worden wel beloond met een verhaal waarin alle twist van het verhaal tenslotte toch nog samen komen.