Chris McGeorge schreef met Op slot zijn derde thriller. Na het uitkomen van zijn eerste boek werkt hij nu als schrijver en acteur in Londen. Na Tik Tak en Kiekeboe borduurt hij weer voort op hetzelfde thema, namelijk dat van een locked room mystery. De ondertitel van het boek “Hoe vind je een moordenaar op een plek waar iedereen er een is?’ in combinatie met een minimalistisch vormgegeven tralierooster waar een beetje licht doorschijnt, geeft al weer waar dit boek zich afspeelt; in een gevangenis.

Cara Lockheart wordt overgeplaatst naar een hypermoderne vrouwengevangenis, North Fern. Ze is echter veroordeeld voor een lugubere moord, die ze beweert niet gepleegd te hebben. Uitvoerig wordt beschreven hoe de gevangenis eruit ziet, wat er zoal gedaan wordt door de vrouwen en wat Cara daar allemaal van denkt. Dit vertelt Chris McGeorge op een prettige manier, waardoor het vlot wegleest en je snel in het verhaal komt. Toby Trenner is een arts met wie Cara af en toe een gesprek heeft. Ze vraagt hem naar dingen die haar opvallen:

‘Toby bestudeerde haar even. “Zie je, soms zijn antwoorden volkomen onbevredigend. Meer nog, ze zijn absoluut onnodig.” “Ik kan gewoon niet zo goed tegen al die geheimzinnigheid.” “Ik denk dat je geheimzinnigheid verwart met overbodigheid. Waarom zou je dat willen weten? De wisselende emoties die je hebt ervaren, de teleurstelling bij een eenvoudig antwoord, zijn juist precies waarom die dingen niet worden verteld. Er komt geen bezoek in North Fern, er is alleen correspondentie.” ’

Al snel bekruipt je als lezer ook het gevoel dat er dingen niet kloppen in deze gevangenis. Cara bouwt een voorzichtige vriendschap op met haar celgenoot Barnard. Dan wordt ze wakker en is Barnard vermoord. Cara weet dat zij het niet gedaan heeft, maar de cel zat op slot en het moordwapen is nergens te vinden, dus ze is de enige verdachte.

In deel twee van het boek wordt je via flashbacks meegenomen naar het verleden van Cara en anderen die een rol spelen in het nu. Op een kunstige manier blijken levenslijnen dan met elkaar verweven te zijn en te leiden tot de huidige situatie. Inmiddels loopt de spanning in het verhaal op, want Cara heeft te horen gekregen dat ze overgeplaatst wordt en ze is vastbesloten te ontdekken wat er werkelijk aan de hand is.

‘ “We plaatsen je naar unit E7, die in elk opzicht praktisch identiek is aan deze. Geen discussie mogelijk. Het is zelfs niet bespreekbaar. “ “Wanneer?” vroeg Cara. “We kunnen het niet eerder doen dan vrijdag.” Ondanks alles moest Clara lachen. “Je begrijpt toch wel dat dat me geen ene moer zegt, he?” En ondanks alles lachte Krotes ook. “O ja, sorry. Vandaag is het zondag. Dus over vijf dagen.” Dat was het. Vijf dagen. Ze had vijf dagen, nog minder zelfs. Ze had vijf dagen om alles te weten te komen wat ze moest weten. ‘

In deel drie word je nog verder terug in de tijd genomen. Door alle informatie die je dan als lezer krijgt, via het makkelijk te lezen verhaal, ga je langzaam een beeld vormen van wat er gespeeld heeft en nu speelt. Cara heeft inmiddels in de gevangenis door hoe de vork in de steel zit, maar is nog steeds een gevangene met beperkte rechten. De ontrafeling van het mysterie en de afwikkeling van het verhaal in de gevangenis wordt boeiend verteld en is erg spannend! Het boek is dan echt niet meer weg te leggen, tot ie uit is… Chris McGeorge laat met Op slot zien dat hij weliswaar een zelfde thema gebruikt, maar dat zijn vormgeving en verhaallijnen complexer worden. Door de vlotte schrijfstijl leest dit spannende boek lekker weg. Dit maakt nu al nieuwsgierig naar zijn vierde boek; McGeorge heeft na een zwak debuut de lijn naar boven sterk ingezet!