Doodstil van Lydia van Houten begint met een citaat van Vincent van Gogh, dat van groot belang blijkt te zijn voor het verhaal:
“Ik kan niet het feit veranderen dat mijn schilderijen niet verkopen. Maar de tijd zal komen dat mensen zullen erkennen dat zij meer waard zijn dan de waarde van de verf die ik heb gebruikt in het schilderij.”
Het verhaal: Maddy (Madeleine) ontmoet nadat er aangifte tegen haar is gedaan, de zedenrechercheur Nick Simons. Ze is erg van hem gecharmeerd en ze spreken ’s avonds af. Bij het afscheid nemen geeft hij Maddy terloops het originele proces-verbaal. Hier schrikt ze van. Hoe makkelijk is het blijkbaar voor een agent om zoiets te laten verdwijnen, tegelijkertijd is ze opgelucht dat de aanklacht tegen haar verdwenen is. Op het moment dat ze ’s avonds weg uit wil gaan naar de afspraak met Nick, komt haar buurman aangerend met een reeds geopende brief. Hij verontschuldigt zich dat hij de brief per ongeluk heeft gelezen en zegt tegen haar dat hij altijd klaar voor haar zal staan. Het is een brief van een stalker, die haar op een zeer indringende wijze bedreigt met de dood. Maddy is daarna behoorlijk angstig. Wie heeft het op haar voorzien? De aantrekkelijke rechercheur, die ook zomaar proces-verbalen kan laten verdwijnen, haar buurman, die altijd klaar voor haar wil staan? Of toch iemand anders? Voordat je het weet, heeft de stalker precies uitgevoerd wat hij Maddy had beloofd te doen.
Maddy blijkt niet het enige slachtoffer te zijn van de stalker. Naar mate het verhaal vordert krijgen andere vrouwen soortgelijke brieven. In het begin lijkt het alsof deze vrouwen niets met elkaar te maken hebben, dat ze willekeurige slachtoffers zijn, maar in de loop van het boek blijkt dat er een ingenieuze link is tussen al deze vrouwen. Worden zij net als Maddy allemaal slachtoffer? Wat is de link tussen deze vrouwen onderling en tussen de stalker?
Mening en conclusie: Het boek bestaat uit 4 aparte verhalen, die elk met elkaar in verband staan. Elk verhaal begint met de naam van het slachtoffer met een Latijns woord erbij dat uitstekend past bij dat deel van het boek. De Latijnse woorden geven in één woord de levenswijze of karakter van de vrouwen weer. Het zijn eveneens 4 van de 7 hoofdzonden, wat gelijk mijn aandacht trok. Deze opbouw van het verhaal (oftewel 4 verhalen) is de kracht van het boek. Elk verhaal heeft een spannend einde en geeft geen directe informatie door over de daarop volgende verhalen, waardoor je er zelf over na gaat denken wat de link zou kunnen zijn tussen de vrouwen. Waarom de stalker nu juist hen heeft uitgekozen. De brieven van de stalker en de gedachten van de stalker zijn duidelijk weergegeven door middel van een ander (schuingedrukt) lettertype.
Ik heb genoten van dit boek en zijn opbouwende spanning. De opbouwende spanning komt vooral door de aparte verhalen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken schijnen te hebben. Naar het einde toe beginnen zaken op elkaar aan te sluiten. Zaken die je niet eerder met elkaar in verband zou hebben gebracht. In elk verhaal is de stalker dicht aanwezig bij de vrouwen en bijna iedereen kan de dader zijn. De schrijfster heeft op een goed onderbouwde wijze steeds meerdere kandidaten naar voren geschoven, een ieder van deze kandidaten zou zijn reden kunnen hebben om de stalker te zijn en de vrouwen iets aan te willen doen. Dit betrok mij enorm bij het verhaal, je leeft erg mee met de vrouwen en de vraag: wie is hij toch? Je wordt door de schrijfster meerdere malen op het verkeerde been gezet, wat het verhaal alleen maar boeiender maakt.
Wat vooral indruk op mij maakte was de eerste moord. Vanaf dat moment kon ik niet meer stoppen met lezen. Het kwam volledig onverwacht en direct wilde ik het boek ook uitlezen. Ik voelde me eigenlijk een soort van overvallen dat de stalker zo snel al toesloeg en wilde daarom ook weten wie het de dader nou eigenlijk is.
Uitstekende thriller met een mooie opbouw en “eastereggs” wat maakt dat ik uitkijk naar haar volgende boek!
“Ik kan niet het feit veranderen dat mijn schilderijen niet verkopen. Maar de tijd zal komen dat mensen zullen erkennen dat zij meer waard zijn dan de waarde van de verf die ik heb gebruikt in het schilderij.”
Het verhaal: Maddy (Madeleine) ontmoet nadat er aangifte tegen haar is gedaan, de zedenrechercheur Nick Simons. Ze is erg van hem gecharmeerd en ze spreken ’s avonds af. Bij het afscheid nemen geeft hij Maddy terloops het originele proces-verbaal. Hier schrikt ze van. Hoe makkelijk is het blijkbaar voor een agent om zoiets te laten verdwijnen, tegelijkertijd is ze opgelucht dat de aanklacht tegen haar verdwenen is. Op het moment dat ze ’s avonds weg uit wil gaan naar de afspraak met Nick, komt haar buurman aangerend met een reeds geopende brief. Hij verontschuldigt zich dat hij de brief per ongeluk heeft gelezen en zegt tegen haar dat hij altijd klaar voor haar zal staan. Het is een brief van een stalker, die haar op een zeer indringende wijze bedreigt met de dood. Maddy is daarna behoorlijk angstig. Wie heeft het op haar voorzien? De aantrekkelijke rechercheur, die ook zomaar proces-verbalen kan laten verdwijnen, haar buurman, die altijd klaar voor haar wil staan? Of toch iemand anders? Voordat je het weet, heeft de stalker precies uitgevoerd wat hij Maddy had beloofd te doen.
Maddy blijkt niet het enige slachtoffer te zijn van de stalker. Naar mate het verhaal vordert krijgen andere vrouwen soortgelijke brieven. In het begin lijkt het alsof deze vrouwen niets met elkaar te maken hebben, dat ze willekeurige slachtoffers zijn, maar in de loop van het boek blijkt dat er een ingenieuze link is tussen al deze vrouwen. Worden zij net als Maddy allemaal slachtoffer? Wat is de link tussen deze vrouwen onderling en tussen de stalker?
Mening en conclusie: Het boek bestaat uit 4 aparte verhalen, die elk met elkaar in verband staan. Elk verhaal begint met de naam van het slachtoffer met een Latijns woord erbij dat uitstekend past bij dat deel van het boek. De Latijnse woorden geven in één woord de levenswijze of karakter van de vrouwen weer. Het zijn eveneens 4 van de 7 hoofdzonden, wat gelijk mijn aandacht trok. Deze opbouw van het verhaal (oftewel 4 verhalen) is de kracht van het boek. Elk verhaal heeft een spannend einde en geeft geen directe informatie door over de daarop volgende verhalen, waardoor je er zelf over na gaat denken wat de link zou kunnen zijn tussen de vrouwen. Waarom de stalker nu juist hen heeft uitgekozen. De brieven van de stalker en de gedachten van de stalker zijn duidelijk weergegeven door middel van een ander (schuingedrukt) lettertype.
Ik heb genoten van dit boek en zijn opbouwende spanning. De opbouwende spanning komt vooral door de aparte verhalen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken schijnen te hebben. Naar het einde toe beginnen zaken op elkaar aan te sluiten. Zaken die je niet eerder met elkaar in verband zou hebben gebracht. In elk verhaal is de stalker dicht aanwezig bij de vrouwen en bijna iedereen kan de dader zijn. De schrijfster heeft op een goed onderbouwde wijze steeds meerdere kandidaten naar voren geschoven, een ieder van deze kandidaten zou zijn reden kunnen hebben om de stalker te zijn en de vrouwen iets aan te willen doen. Dit betrok mij enorm bij het verhaal, je leeft erg mee met de vrouwen en de vraag: wie is hij toch? Je wordt door de schrijfster meerdere malen op het verkeerde been gezet, wat het verhaal alleen maar boeiender maakt.
Wat vooral indruk op mij maakte was de eerste moord. Vanaf dat moment kon ik niet meer stoppen met lezen. Het kwam volledig onverwacht en direct wilde ik het boek ook uitlezen. Ik voelde me eigenlijk een soort van overvallen dat de stalker zo snel al toesloeg en wilde daarom ook weten wie het de dader nou eigenlijk is.
Uitstekende thriller met een mooie opbouw en “eastereggs” wat maakt dat ik uitkijk naar haar volgende boek!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
“Ik kan niet het feit veranderen dat mijn schilderijen niet verkopen. Maar de tijd zal komen dat mensen zullen erkennen dat zij meer waard zijn dan de waarde van de verf die ik heb gebruikt in het schilderij.”
Het verhaal: Maddy (Madeleine) ontmoet nadat er aangifte tegen haar is gedaan, de zedenrechercheur Nick Simons. Ze is erg van hem gecharmeerd en ze spreken ’s avonds af. Bij het afscheid nemen geeft hij Maddy terloops het originele proces-verbaal. Hier schrikt ze van. Hoe makkelijk is het blijkbaar voor een agent om zoiets te laten verdwijnen, tegelijkertijd is ze opgelucht dat de aanklacht tegen haar verdwenen is. Op het moment dat ze ’s avonds weg uit wil gaan naar de afspraak met Nick, komt haar buurman aangerend met een reeds geopende brief. Hij verontschuldigt zich dat hij de brief per ongeluk heeft gelezen en zegt tegen haar dat hij altijd klaar voor haar zal staan. Het is een brief van een stalker, die haar op een zeer indringende wijze bedreigt met de dood. Maddy is daarna behoorlijk angstig. Wie heeft het op haar voorzien? De aantrekkelijke rechercheur, die ook zomaar proces-verbalen kan laten verdwijnen, haar buurman, die altijd klaar voor haar wil staan? Of toch iemand anders? Voordat je het weet, heeft de stalker precies uitgevoerd wat hij Maddy had beloofd te doen.
Maddy blijkt niet het enige slachtoffer te zijn van de stalker. Naar mate het verhaal vordert krijgen andere vrouwen soortgelijke brieven. In het begin lijkt het alsof deze vrouwen niets met elkaar te maken hebben, dat ze willekeurige slachtoffers zijn, maar in de loop van het boek blijkt dat er een ingenieuze link is tussen al deze vrouwen. Worden zij net als Maddy allemaal slachtoffer? Wat is de link tussen deze vrouwen onderling en tussen de stalker?
Mening en conclusie: Het boek bestaat uit 4 aparte verhalen, die elk met elkaar in verband staan. Elk verhaal begint met de naam van het slachtoffer met een Latijns woord erbij dat uitstekend past bij dat deel van het boek. De Latijnse woorden geven in één woord de levenswijze of karakter van de vrouwen weer. Het zijn eveneens 4 van de 7 hoofdzonden, wat gelijk mijn aandacht trok. Deze opbouw van het verhaal (oftewel 4 verhalen) is de kracht van het boek. Elk verhaal heeft een spannend einde en geeft geen directe informatie door over de daarop volgende verhalen, waardoor je er zelf over na gaat denken wat de link zou kunnen zijn tussen de vrouwen. Waarom de stalker nu juist hen heeft uitgekozen. De brieven van de stalker en de gedachten van de stalker zijn duidelijk weergegeven door middel van een ander (schuingedrukt) lettertype.
Ik heb genoten van dit boek en zijn opbouwende spanning. De opbouwende spanning komt vooral door de aparte verhalen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken schijnen te hebben. Naar het einde toe beginnen zaken op elkaar aan te sluiten. Zaken die je niet eerder met elkaar in verband zou hebben gebracht. In elk verhaal is de stalker dicht aanwezig bij de vrouwen en bijna iedereen kan de dader zijn. De schrijfster heeft op een goed onderbouwde wijze steeds meerdere kandidaten naar voren geschoven, een ieder van deze kandidaten zou zijn reden kunnen hebben om de stalker te zijn en de vrouwen iets aan te willen doen. Dit betrok mij enorm bij het verhaal, je leeft erg mee met de vrouwen en de vraag: wie is hij toch? Je wordt door de schrijfster meerdere malen op het verkeerde been gezet, wat het verhaal alleen maar boeiender maakt.
Wat vooral indruk op mij maakte was de eerste moord. Vanaf dat moment kon ik niet meer stoppen met lezen. Het kwam volledig onverwacht en direct wilde ik het boek ook uitlezen. Ik voelde me eigenlijk een soort van overvallen dat de stalker zo snel al toesloeg en wilde daarom ook weten wie het de dader nou eigenlijk is.
Uitstekende thriller met een mooie opbouw en “eastereggs” wat maakt dat ik uitkijk naar haar volgende boek!