Vanaf 2013 (Het duivelse recept) loopt freelancejournalist Marc Ackein al aan de hand van Bert Bergs door de wereld van de misdaad en helpt op zijn eigen wijze gevraagd en ongevraagd die op te lossen. Drie boeken later voegt de auteur in Dertig dagen daar Marc’s vriendin Sara Vits, teamleider bij de Gentse recherche, aan toe. Dit opmerkelijk team blijft in de volgende boeken trouw doen wat Bergs van hen verlangt maar met het onlangs verschenen Uit balans wordt afscheid genomen en eindigt daarmee de serie. Alle verhalen spelen zich voornamelijk af in Gent, de woonplaats van Berg, met af en toe een klein uitstapje naar elders.

Gent wordt geteisterd door een aantal opmerkelijke, vrij plotselinge, sterfgevallen die ogenschijnlijk onverklaarbaar zijn. Het rechercheteam van Sara Vits neemt de zaken in onderzoek en ontdekt dat de slachtoffers geen natuurlijke dood zijn gestorven en een terugkerende enveloppe daar een nog onbekende en twijfelachtige rol in speelt. Ondertussen gaat Marc met hevige kiespijn naar zijn tandarts, Devlieger. Daar hoort hij dat het contact met zijn zoon, Frederik Devlieger, er al enige tijd niet meer is. Ook weet de arts niet waar Frederik is gebleven nadat hij, na een flinke discussie, van huis is vertrokken. Marc belooft dat hij zijn oude vriend gaat zoeken.

‘Op een kruk zat een man met een mondmasker, die met een meerkanaalspipet vloeistoffen verdeelde over een reeks buisjes in een houder’

In de gebruikelijke meerdere separate verhaallijnen gaan Sara en Marc ieder hun eigen weg. De politiezaak wordt snel ingewikkeld en Sara weet in eerste instantie niet wat te denken van de korte berichtjes die ze ontvangt en zijn ondertekend met Arnold. Marc komt tijdens zijn onderzoek naar de verdwenen tandartszoon op plaatsen die beter onbekend blijven en ook hij ontvangt waarschuwingen via persoonlijk bezorgde briefjes. In beider onderzoeken vallen namen van kloosters in de Ardennen en de krachten worden gebundeld… 

Bergs heeft een redelijk terugkerende stijl die ook in Uit balans weer herkenbaar aanwezig is. Naast de maatschappelijke onderwerpen die schuren met politieke actualiteit in binnen- en buitenland wil hij ook graag de wetenschap onder de aandacht van zijn lezers brengen. Beiden zijn in voldoende mate terug te vinden. Daarnaast voedt hij de discussie tussen zijn beide protagonisten met controversionele onderwerpen en gebeurtenissen, dus saai wordt het nooit. Voeg daar een interne concurrentiestrijd binnen het Gentse politieapparaat aan toe en de toon is gezet. Toch moet de lezer zijn best blijven doen om volledig bij de les te blijven. Incidenteel verschijnen namen die lang niet te plaatsen zijn maar het gevoel zegt dat dit later in het verhaal nog staat te gebeuren. Zo af en toe wordt een onderwerp iets te lang aangehouden om de vaart erin te kunnen houden. Uiteindelijk lijkt alles weer op zijn vertrouwde pootjes terecht te gaan komen tot blijkt dat de auteur toch een afscheid heeft bedacht dat het nodige spetterende vuurwerk oplevert, geheel anders dan verwacht... Samenvattend is Uit balans een heerlijk leesbare misdaadroman die naast ‘het kwade’ een overvloed aan ‘het goede’ in zich heeft. 

Bert Bergs is, na zijn vertrek als emeritus-hoogleraar in 2011 bij de Universiteit van Gent, zich toe gaan leggen op het schrijven van boeken. Vanaf 2013 heeft hij in rap tempo zeven boeken gepresenteerd, allen in het misdaadgenre. Naast deze schrijfhobby is de breed geïnteresseerde Bergs ook een gedreven muzikant die zich met regelmaat uitleeft op de basgitaar, anders is hij wel te vinden achter de stuurknuppel van zijn zelfgebouwde virtuele vliegtuigcockpit.